Via mijn werk had ik een cadeaubon ontvangen voor een overnachting, diner, wijnarrangement, massage en toegang tot Thermae 2000 voor 2 personen. Een dagje ontspanning konden we wel gebruiken. Het inwisselen van die bon ging nog niet zo makkelijk (lees: 3 weken aan mail en belverkeer zonder veel respons). Het kwam erop neer dat ze al teveel Grouponbonnen en acties hadden lopen afgelopen weekend. Er waren wel kamers, maar daar wilden ze betalende klanten in. Ik snap dat het anders niet rendabel is, maar ik blijf het onklantvriendelijk vinden. Ook omdat het ze niet boeide dat het mijn verjaardagsweekend was, de oppas al geregeld en ik bij wilde betalen. Maar uiteindelijk toen ik vorige week weer met een kluitje in het riet gestuurd dreigde te worden, schoot ik uit mijn slof. Een uur later werd ik terug gebeld, de boeking was rond.
Op de dag zelf was de gevoelstemperatuur -12 graden. Prima om in je blote hol buiten te banjeren. Bij aankomst in het hotel kregen we een plattegrondje en een polsbandje. Ik weet dat het praktisch is voor hun, maar het geeft je toch altijd het gevoel alsof je bij een kudde hoort en alleen met een bandje het strafkamp in mag. Ik bleef er ook maar op kijken, omdat ik normaal mijn horloge om die pols draag. En er niet overal klokken hingen.
Eenmaal bij de kluisjes vroeg ik me af waar ons pakket met badslippers en handdoeken is. Harm ging terug naar de receptie en overhandigde me even later een badjas maat XL. Op de droger was bespaard en ik ben al gescrubd, voordat ik mijn slippers aan heb getrokken. Welke slippers? Die vragen we wel bij de informatiebalie. Er waren alleen nog te kleine maatjes beschikbaar, maar dat stond prima bij mijn te grote badjas, dus kom maar op.
Gelijk maar informeren of ik nog een gezichtsbehandeling kon boeken. Ja hoor, die begon dan wel om 11.15 uur, dus over 10 minuten. Geen probleem, kon ik even acclimatiseren en me voorbereiden op de rest van de dag. Want wat we om ons heen zagen, zag er een beetje teleurstellend uit. Nou zijn wij ook verwend (met Spa Zuiver). Maar de TL verlichting, de grote witte tegels overal in combinatie met de chloorlucht deed me meer denken aan Center Parcs. Maar dan zonder golfslagbad.
Twee trappen omhoog en dan wachten bij de witte stoeltjes werd me verteld. Ik kwam in een kleine ruimte met inderdaad wat stoeltjes, een kleine balie en verder niemand. Ik was iets te vroeg natuurlijk, dus ik liep rond in die ruimte en zag ook een stoel om de hoek staan met allerlei mooie nagellakjes. Jaaaa, misschien ook nog een manicure nemen straks? Pff, waarom hing er nou geen klok? Weer even zitten. Wat water drinken. Ik kom hier om te ontspannen, maar begon niet relaxt zo. Terug naar de receptie. Daar wees de klok 12.35 uur. Steek die behandeling maar in je kringspier, ik hoef hem al niet meer, wilde ik zeggen. Maar het receptiemannetje stond er niet meer. Er stond een bordje: Neem de telefoon van de haak, dan gaat de pieper van de medewerker over. En zowaar, het werkte. De pieper ging over! Die lag namelijk ook op de balie…
Zwaar geïrriteerd zocht ik Harm. Maar die verwachtte mij natuurlijk nog niet. Moest ik nou elke sauna in koekeloeren op zoek naar mijn man? Het voelde al heel raar om rond te kijken. Zag ook van alles wat ik liever niet had gezien. Tot mijn opluchting kwam daar mijn held aanlopen. We gingen de 80 graden sauna in. Bah, daar lag al iemand. Wilde even lekker tegen Harm aanzeuren over de non service. Maar er hing een bordje met een mond met een vinger ervoor. Met ook de tekst; Gelieve op uw handdoek plaats te nemen, alsook de voeten. Dat lukt alleen als je Boeddha bent of als je wijdbeens wilt gaan zitten. Beiden waren niet aan de orde. Dus dat stuk van het reglement negeerde ik. Maar ik bleef stil, tot de jongen naast ons vertrok. Gauw stortte ik mijn klaagzang over Harm uit. Net op tijd. Er kwam een oudere man binnen. Spreidde zijn handdoekje uit en ging er eens lekker bij liggen. Ik probeerde niet naar zijn enorm harige bierbuik te kijken. Ik deed mijn ogen dicht en probeerde Zen te worden. Maar wat brandde het. Onder mijn oren. Ik had niet bedacht dat mijn oorringen bij 80 graden ook mee zouden warmen en daarbij extra gaten onder mijn oren bijbranden. Jaja, ik hoor het je denken, maar zonder oorbellen voel ik me extra kaal zo’n dag. De uitbuikende man wist toch mijn aandacht weer op zich te focussen. Hij nieste namelijk zo hard, dat ik niet weet of ik mijn zweet of zijn snot op mijn voorhoofd voelde. Wanneer hij zijn hoestbui door het houten hutje liet galmen, vroeg ik me af, of bij deze temperaturen de bacillen zich misschien in recordtijd vermenigvuldigen. Ik besloot het niet af te wachten en vluchtte naar de douches.
Hoe krijg ik die krengen op temperatuur? Er bleef koud water uit de douche komen. Zucht. Een oudere vrouw kwam naast me staan. Zonder gêne krabde ze met drie vingers eens flink tussen haar pannenkoekbillen. Ik weet niet of ze haar lintworm of aambei terug probeerde te proppen in haar aarsgat, maar ze herhaalde haar handeling nog eens met veel geweld. Het werd met de minuut frisser. Haar man voegde zich bij haar en omdat mijn ogen op aarshoogte zaten, kwam nu zijn voorkant in beeld. Het leek wel alsof die vent een menhir had ingeslikt. Onder die steen zat een bleek uitgedroogd kokindje geplakt tussen vlassig haar. Nou hou ik normaal best van dropjes… Ik dwong mezelf weg te kijken en mijn gedachten na het zien van het pielemuisje te herstructureren.
Nieuwe sauna, nieuwe kansen. De Turkse sauna was zo slecht verlicht, dat ik moest oppassen niet van de glibberige treden te stuiteren. Maar de dampen belemmerden me gelukkig wel het zicht op andermans verschrompelde lichaamsdelen. Het voelde er niet echt schoon, maar dat heb ik me de hele dag niet gevoeld daar. Even afkoelen in het zwembad. Helaas was het zwembadwater te koud om er zo in te duiken. Ik stuntelde op de trap. Harm keek. Wie nog meer? Dat was het sein om er toch in te gaan. Ik beet door en besloot gelijk door te zwemmen naar buiten. De doorgang had plastic flappen, deze waren niet flexibel, maar leken harde planken. Dat ze geen glas hebben gebruikt! Harm lachte; ‘je lijkt wel een tank, hoe je erdoorheen beukt’. Zal best. Ik verwachtte dat het water buiten warm zou zijn en alleen mijn neus zou bevriezen, maar helaas. Koud water went niet. Nooit.
Tijd om te eten. Het broodje gezond is wat je ervan verwacht. De pompoensoep was geel, smaakte naar kerrie en werd opgefleurd met oranje stukjes. Als ze het volgende keer (welke volgende keer?) wortelsoep noemen, geloof je het ook. We zaten in zwembaddampen op een ijzeren bankje met gaatjes aan een plastic tafel. Sfeerloos. Of je moet je ingesteld hebben op Sporthuis Centrum. Of kijken naar zwemles. Maar wanneer ik naar beneden keek zag ik mensen zitten op een ligbedje, in hun lubberbadpak een Sudoku op te lossen.
We werden gaar en melig van de warme chloordampen. Harm grapte om zo een bommetje te maken. Met zijn zakken vol scrubzout. En dan een natte scheet erachteraan te gooien. Met oranje soepstukjes drijvend door het bad. Ja, ons niveau daalde. Maar daarmee bereikten we toch nog zeker niet het niveau van waar we ons bevonden. Bij lange na niet.
We twijfelden serieus om daar in een relaxruimte te gaan slapen. Onze massage zou pas over 3 uur gegeven worden. Maar we besloten een opgieting bij te wonen. Eer we het gevonden hadden, waren we 5 minuten te laat. Wat onduidelijk allemaal. Maar het zou nu helemaal goed komen. Bij Spa Zuiver staat er dan altijd een mannetje met een lendendoekje (of in ieder geval een kort broekje) een geurwater over de hete stenen te verdelen. Vervolgens wappert hij dan als een soort zwaan die hete dampen met een doek door de ruimte. Heerlijk! Maar ik moest Spa Zuiver echt gaan loslaten nu. Er kwam een vrouw in zwart poloshirt binnen en die gooide wat soeplepels lavendelwater bij een ijzeren rad en ze vertrok weer. Teleurstellend. Net als de houten muur waar ik tegenaan keek. Waarom zat hij vol met bruine vlekken? Zweet van anderen dacht Harm. Maar er zat ook echt een handafdruk op een rare plaats. Ik kon daar van alles bij bedenken, maar het oogde gewoon super goor. Alsof er net een rituele slachting van melkchocolade paashazen had plaatsgevonden. Terwijl ik het typ, klinkt dat eigenlijk best lekker. Misschien toch gewoon opgedroogd geitenbloed? Geen idee, maar wat vies. En daar zat ik blijkbaar ook tegenaan. Ik schoof wat naar voren op mijn handdoek. En zag een man eens lekker in zijn borsthaar kratsen. Jak. Ik wilde weg.
Zwemmen in een ander bad. Hier moest je je badkleding wel aan. Zo stom. Wie dat bedacht heeft…Ik word gewoon woest hoe slecht daarover na is gedacht. Sta je bij een kapstokje waar je naar de vullingen en kruisjes van andere bikini’s de jouwe ertussen zoekt. Badjas weer uit. Met je blote kont naar achteren je broekje over je natte benen proberen omhoog te stropen. Naast een vreemde vent. Die zich in zijn te krappe vale zwembroek staat te wurmen. Verder niet ongemakkelijk hoor. Gelukkig was het water hier wat warmer. Ook bij het buitenbad. Hier hadden we goede gesprekken en fijn uitzicht op de prachtige omgeving. Maar je moest toch ooit weer naar binnen.
Tijd voor een wafel en verse smoothie. We twijfelden eerst aan de versheid, of er überhaupt fruit in zat, maar als er een haar in zit, dan is hij gewoon vers natuurlijk! Wat nu? Een beetje kleur pakken. Nou zou dat natuurlijk kunnen door me tegen de muren van de sauna aan te schurken, maar er bleken ook zonnebanken te zijn. In die ruimte stonden losse zonnebanken (waarom zou je ze afschermen, er is al niks privé) en een soort raket. Harm dacht aan een spraytan cabine, maar ik miste de spray. Het leek me wel relaxt om erin te staan, dan krijg je ook niet van die witte plekken op je rug en kont. Dus mijn polsbandje er langs en staan maar. De deur kon niet op slot, dus het droplulletje had ook rustig bij me kunnen gaan staan. Dat benauwde me. De cabine zelf niet, want echt warm werd het niet. Ik drukte op de knop start, maar er gebeurde niks anders. De lampen bleven op dezelfde stand. Er begon ook geen tijd te lopen. Onderin was wat plastic stuk en ik vond het zo’n armoedige bedoening. Nergens hing een gebruiksaanwijzing. Wat een ballentent. Dan maar onder een gewone zonnebank. Waarvan de middelste lamp onderin kapot was. Dat zou een mooie landingsbaan worden op mijn rug. Het plastic waar ik op lag kraakte. Ik verwachtte elk moment erdoorheen te zakken en met glas en brandwonden op mijn rug te eindigen. Maar ik hield vol. Niet dat ik er kleur van heb gekregen.
De massage was prima. We besloten daarna naar onze kamer te gaan. Die was ruim. Er stond heel lief chocola en champagne klaar en er was wit beddengoed. Een must. Goedgekeurd tot zover. Tot ik een douche ging nemen en de badkamer betrad. Gewoon een paar zaken die opvielen:
- Twee WC rolhouders, waarbij eentje om de hoek, voor als je zin had om je arm 360 graden te buigen voor een velletje papier
- Föhn (aan een stofzuigerslang) met het huidvet op het handvat van je voorganger erop. Hij blies wel gratis een walm bejaardentehuis-aroma je haren in, als je daar behoefte aan had
- Wel een nieuwe douchekop & slang (die niet recht bleef hangen en ongewild wisseldouches gaf van heet naar koud)
- Nieuwe beige (!) kit, passend bij de tegels
- Kapotte badstop
- Ook hier TL verlichting
- Lekkage onder de wasbak
- Wat natuurlijk niet mocht ontbreken; verse schimmel
Na het douchen gingen we aan tafel in restaurant Pure. En wat ze aan klantvriendelijkheid en comfort misten in het ‘welness’ gedeelte, dat compenseerden ze ruimschoots in het restaurant. Echt lekker en uitgebreid eten met onder andere heilbot op een bedje van quinoa (Jeeee!) en allerlei aparte ‘groentjes’. En alles met een glimlach geserveerd. Na 2,5 uur tafelen doken we het heerlijke bed in. ’s Ochtends nog een prima ontbijt genuttigd. Met de lift naar de receptie (om uit te checken en nog wat fouten uit de rekening te halen, uiteraard), viel mijn oog op het onderstaande bordje. Bij deze. Mijn review. Laat het drankje maar zitten 😉
We zijn nu een week verder en mensen vragen me hoe het is. Om niet te werken.
doorjoyce
