Verliefd, verbouwd, verhuisd

Verliefd vanaf de eerste aanblik.

Een jaar geleden kregen we de sleutel. De permissie om je voorzichtig met een moker te bewerken. Of gewoon met volle agressie, dat zal ik niet ontkennen. Wat heb ik mijn frustraties op je gebotvierd. Met woeste en ongekende kracht mijn hamer op je los gelaten. Dat iedereen zijn tanden nog heeft mag een godswonder heten. Krakende koevoeten, 2734 verschillende maten spijkers doorboorden onze voetzolen, rattenkeutel-douches en oneindig veel puin. Twee weken lang hebben we met z’n allen jouw basis afgebroken. In 14 containers afgevoerd. Om je  vervolgens in enkele maanden weer liefdevol op te bouwen. Te verwarmen met jeukende glaswol en nieuwe energie door je kern te laten stromen, met honderden draden verbonden. Voorzichtig weer dichtgemaakt met wanden die de kou buiten moeten houden.

Wat was het een intensief jaar. Wat zijn we ontzettend geholpen. Wat hebben we gewerkt, gehuild, gelachen en geleerd. Herinneringen voor het leven gemaakt. En een rare tic overgehouden aan deze tijd. Elk pand wat ik betreed krijg ik zin om te slopen. Mijn handen en mijn moker jeuken. Ik probeer deze behoefte voorlopig om te zetten naar het rustig afwerken van ons huisje. Mijn roze overall wacht geduldig op een volgende klus. Maar eerst gaan we genieten van wat we hebben gemaakt.

Een warm thuis.

•