National Shoppingday

Als je naar mijn hobby’s vraagt, komt winkelen standaard voor in het rijtje. Maar eigenlijk hou ik helemaal niet van winkelen. Zeker niet met een tijdslimiet. Zoals vandaag. Ik moet uiterlijk om 12 uur thuis zijn, zodat Harm door kan naar zijn werk. Dat betekent om kwartover 11 terugrijden, zodat ik ontspannen in de auto kan stappen. Waarom ik dan voor deze dag kies? Het is National Shoppingday. Eigenlijk is dat het elke dag, maar vandaag krijg je 20% korting bij een hoop winkels. En als ik ergens van hou, is het korting.

Ik wil dus om 9 uur bij de eerste winkel naar binnen. Om half 9 gaat TomTom aan. Als hij na 5 minuten nog geen signaal geeft, raak ik geïrriteerd, dit gaat van mijn kostbare tijd af. Zuchtend stamp ik richting Harm zijn auto en pak onze dikke TomTom. Terug in mijn auto heeft mijn slanke navigatiesysteem een signaal opgepikt en mik ik de oude op de stoel naast me. Gaan nu! De parkeergarage verwelkomt me met open slagbomen, welkom mevrouw Friskes, we hebben u gemist (een week). Op dit tijdstip valt er nog een plekje te kiezen, lekker hoor.

In volle vaart vooruit, op naar de 1^e winkel. Missie: een winterjas voor Lina. Deze moet aan strenge eisen voldoen; niet truttig (nee mam, niet zo’n jas als die van jou) maar cool, liefst glimmend en warm is ook wel handig. We hebben er eentje in een folder gezien, maar eenmaal binnenin dit circus, zakt de moed me in de schoenen. Een drukte van belang en uiteraard niet de maat die ik nodig heb voor Lientje. Inwendig vloekend, zie ik in de verte een leuke jongensjas. Nou heeft Luc al een winterjas, vorig jaar al gekocht in de uitverkoop voor dit jaar, maar zou hij die passen? Volgens mij is die nog te groot. Er staat ook nog zo’n leuke schippersjas ergens in bestelling, maar wie weet valt die tegen. Ja en ineens kan het vriezen, dus neem mee.

Ik begin mijn weg al een beetje te kennen in Den Bosch. Mooie stad, maar ik zie er weinig van vandaag. In no time sta ik voor de Rituals. Dicht? Pas om 10 uur open? Wat zijn dat voor tijden? Volgende op mijn lijstje dan. Ik koop elk jaar laarzen bij dezelfde winkel. Met mijn Sidonia enkels heb ik namelijk weinig keus. Elk jaar kopen we dus gewoon dezelfde, met een naadje net de andere kant op. Vandaag ga ik voor cognac kleur en rood. Ik heb ze al eens eerder gepast, maar gewacht op deze dag. Ik bespaar zo enorm. Eigenlijk voelt het kopen niet eens heel fijn. Ik heb ze gewoon nodig, net als brood. Alleen zijn ze dan wat duurder, maar ik doe er ook langer mee.

Het rotte is dat ik nu met winterjas en 2 enorme tassen ‘moet’ verder winkelen. Ondertussen is de rituals open, maar hebben ze besloten mijn tonic uit de collectie te halen. Zonder met mij te overleggen. Ik haat misgrijpen. Maandag komt de nieuwe collectie, of ik even wil proberen? Stiekem denk ik, rot toch op, maar ondertussen sta ik met een wattenschijfje over mijn gezicht te aaien. Super. Maar ook hier krijg je vandaag korting. Dan maar een handcreme en gezichtslotion. Je moet toch wat. Angstvallig hou ik de tijd in de gaten, maar toch moet ik nog wat winkels in. Ze roepen me.

Ik koop nog wat shirtjes voor de kinderen en sta dan weer enorm te dubben over een blazertje voor Lina. Hij is grijs, met een glittertje (check), maar ook een klein strikje op de zak. Is dit truttig? Ik weet het soms echt niet. Ik haat ruilen, maar ik neem het risico. Ik moet door. En bij twijfel? Doen! Anders krijg je spijt en dat willen we niet. Blijft het maar door je hoofd malen en moet je alsnog een keer terug om het over-veridealiseerde kledingstuk te gaan halen.

Nu word ik helemaal nagekeken, had ik eerst alleen een verwilderd hoofd van het passen, nu zien ze alleen wat tassen voorbijkomen met een dotje statisch haar erbovenuit. Als ik de laatste winkel voor vandaag binnenstap en ze begint met ‘zo, al lekker gewinkeld’, boft ze dat ik mijn handen vol heb. Ziet ze dan niet dat het zweet op mijn bovenlip staat, ik misgegrepen heb bij Rituals en nog geen jas heb voor mijn dochter? Ik ben er klaar mee. Ik ga. Naar de appie, kan ik lekker mijn tassen in de winkelwagen mikken, krijg er een tennisarm van. De vrouw voor me pakt de laatste winkelwagen. Seriously? Ik heb nu in 1 hand 5 tassen, mijn volgeladen handtas/shopper dreigt van mijn schouder af te zakken en in mijn andere hand een winkelmandje. Wat ik bij elk product op de grond moet zetten.

Wat een ballentent. Ze hebben ook geen perssinaasappels. Het is keelpijntijd van het jaar en dan is de AH daar niet op voorbereid? Slechte zaak. Met mijn mand vol ander fruit, naar het zuivelvak, je mandje kan niet zwaar genoeg zijn. Waarom ben ik nou verbaasd dat ze hier niet ‘mijn’ sojayoghurt met vanillesmaak verkopen? Maar ook hebben ze geen biologische fruityoghurt voor Harm. Top, wordt een lekker ontbijt morgenochtend met gortdroge muesli. Versgeperste jus zit er dankzij AH ook niet in. Dus een ‘vers’ sapje van het huis in de mand gemikt. Krampachtig probeer ik te zien wat er op het boodschappenlijstje staat, wat ik tussen mijn kaken heb geklemd. Ik vergeet iets, ik vergeet iets. Oh ja, batterijen voor Harm zijn flitser, fuck waar liggen die hier? Heel de winkel door, liggen ze bij de kassa.

Bij de parkeerautomaat aangekomen, vergaat mij het gevoel vandaag bespaard te hebben. Ik mik alles in de achterbak en knak mijn paars aangelopen vingers. Ze hebben het te verduren gehad. Winkelen is gewoon topsport. En ik haat sporten 😉