Moederdag 2017

Moederdag vorig jaar. We gingen op pad. Naar het strand, naar moeder & schoonmoeder, maar dat alles met vertraging, door een fiks ongeluk. Laten we dit jaar lekker thuis blijven.

Zodoende.
De dag begon wat vreemd. Harm die het nodig vond om om 7 uur te gaan sporten. Uit mijn slaap gerukt, kwam ik overeind. Wat hoorde ik toch? Alsof een vogelachtig wezen bezig was met bevallen/paren/doodgaan. Tegen mijn raam. Elke keer dat ik dacht dat ik nu toch echt moest gaan kijken viel het stil en uiteindelijk werd er niet meer gevochten/gestreden/geleden en hoorde ik een vrolijk geroekoe. Happy End. Ik hou ervan.

Na het douchen werd beneden een feestontbijt bereid. Ik zat nog niet koud aan tafel of het was tijd voor mijn lied. Zachtjes las Luc het eerste versje op. Mijn moederhart smolt zelfs van deze van internet geplukte woorden. Want de knuffel erna kwam oprecht van mijn ventje. Harm spoorde hem aan ook het tweede liedje te zingen.
Tsja, waarom de meester zoiets wanstaltigs van het wereldwijde web heeft uitgekozen is mij een raadsel. Ja, ik hou van vreemdigheid, gekke woorden, kronkels, alles. Maar spelfouten en mij vergelijken met een pinpas? Bijzonder. Ik vond het nu prima dat Luc deze woordenbrij snel en emotieloos oplas. Ook kreeg ik een tissuedoos in de vorm van een bij geknutseld, omdat ik zo BIJ-zonder ben. Hoe schattig.

Lina zat naast me te popelen om haar cadeautje onder mijn neus te drukken. Letterlijk. Een paar weken geleden moest ik er al aan ruiken. Nou vertrouw ik haar PRANK gedrag niet altijd, maar het zakje van Lush stelde me gerust. Vandaag mocht ik het eindelijk open maken. Whoehoe een badbruisbal met het woord MAM erop. Van Harm kreeg ik nog een enorme doos met chocolaatjes van een geliefde chocolatier en na al dat zoets kon ik mijn tanden zetten in een beschuitje met aardbeien en slagroom. MMM.

Ik hoor je denken, so far so good? Juist, totdat ik dacht dat het misschien een goed idee zou zijn om naar Ikea te gaan. Ik wil een fotowand met allemaal dezelfde lijsten en als iedereen bij zijn moeder/schoonmoeder/oma zat, konden wij rustig door de paden lopen, toch? Oké, dat was dom. Rustig lopen is sowieso een utopie wanneer Luc je met een geel steekwagentje op de hielen zit. Wanneer hij deze terug moest zetten, vond hij algauw een grote lompe kar waar hij al skateboardend mee door de ruimtes probeerde te sjezen. Wel irritant al die mensen die voor zijn voeten liepen. Zucht. Harm vroeg zich al af voordat we de winkel in gingen, of we niet gewoon meteen naar de afdeling met lijsten konden gaan.
Domme vraag Harm. Domme vraag.
Natuurlijk kan dat niet.
Inspiratie opdoen. Overal aan voelen. Ruiken. De echte Ikea geur opsnuiven zoals Lina het noemde. Het rook meer naar kartonnen doos, maar ieder zijn beleving.

Harm klaagde niet. Het is moederdag. Dan staan daar lijfstraffen op. Of iets dergelijks. Lekker hoor. Hij sjokte van het ene pad naar het andere, totdat ik hem een keuken in trok. Want onze keukenmuur is kaal nu ik het bordenrek heb weg gehaald. Ik wil een zwevende strakke plank, maar ik vertrouw onze gipsplaten muur niet.
Ooit eerder heb ik zo’n zwevende plank van Ikea gehad. De Lack. Dat zwevende nam hij erg letterlijk, want mijn bloempotjes zweefden er zo vanaf. Dat was natuurlijk niet de bedoeling met mijn kookpotten en andere rommel die ik op zo’n zelfde plank in de keuken wilde stallen.
Maar kijk Harm, hier in deze keuken hangt hij recht.
Harm pretendeerde alsof hij geïnteresseerd was.
Keek er even onder.
Omdat ik natuurlijk overal verstand van heb, gaf ik aan dat hier vals werd gespeeld, want hij zat bij deze ook aan een zijmuurtje vast. Logisch dat al die borden en glazen er strak op staan.
Maar kijk Harm, aan deze kant zit hij niet vast. Zou daar speling op zitten? De hoek van de plank geeft wel iets mee…

BAM!
KlABATS. KLETTER. KRAK. KRRGGGHH. ALLES.

Alles op de grond. Ja hoor, zelfs de dikke hotelglazen waarvan ze volgens mij beweren dat ze niet stuk kunnen, lagen gebroken op de grond.
Harm staarde me verbijsterd aan.
Voorzichtig probeerde ik mijn mondhoeken in een verontschuldigend glimlachje te buigen.
Streng werd ik aangekeken. Ik zag zijn ogen denken: ‘ECHT?’. ‘SERIEUS?’
Lina was gewoon 2 seconden stil vanuit haar mantra ‘kijk mam daar wat leuk, oh dit is echt gaaf, nee dit dan, die kussentjes…’. Maar algauw hervatte ze zich ‘mam, ik schaam me echt kapot, wat doe je?’.
Euh, tja…

Gelukkig was daar de Ikea–engel. Ze excuseerde zich en ik probeerde uit te leggen dat ik van die plank af had moeten blijven en verontschuldigde me. Ze wilde er niks van horen. Die plank zat blijkbaar niet goed vast.
Kijk daar had ze een punt.
Waar was Harm? Dit moest hij horen. Iets in zijn blik zei me dat hij het niet helemaal eens was met de ‘slecht-opgehangen-plank’-theorie. Ik stamelde nog vijf keer sorry tegen de medewerker en stapte uit de brokstukken.
Met niet eerder ontdekte stevige tred bleek ik door de Ikea te kunnen stappen.
Ik denk dat erop uitgaan met moederdag een slecht idee is.
Volgend jaar blijf ik thuis.
In bad. Met Lush, chocolaatjes & tissues.
Meer heb ik toch eigenlijk niet nodig 😉