Twijfelachtige planning

De wasmachine is een van de meest gebruikte apparaten bij ons thuis. Niet gek dus dat hij na 13 jaar begon te brommen. Google geeft aan dat een stroef geluid bij het draaien meestal duidt op versleten lagers. Volgens de witgoedspecialist aan de telefoon weet Google er niets van en zijn het zelden de lagers. Hij zou een monteur sturen. Nou kost dat altijd teveel geld per minuut, dus ik zou zorgen dat hij geen seconde zou verspillen omdat hij er niet goed bij kon. Dus droger eraf, alle planken die we er omheen gebouwd hebben, met dito bakken en een halve drogisterij voorraad. Heel voorzichtig vroeg Harm waarom we een mandje hebben met 10 dezelfde blauwe flesjes. Vlekkenduivels Harm, vlekkenduivels. Je kunt niet met het flesje voor smeerolie (Luc knuffelt dagelijks zijn fietsketting) balpen-vlekken uit je kleding krijgen. En wat dacht je van bloed, of gras, of… Harm, hallo Harm?

Uiteraard moest ik daarna al deze meuk uitzoeken en soppen. De wasmachine naar voren en daarachter trof ik 7 lege opbergbakjes, 15 bijbehorende deksels(?), 9 knijpers, 2 gekke pipetjes en een paarse morsige pet. Alles bedekt met een dikke laag gorigheid en stof. De wateropvang-lekbak was achterin ook nog eens zwart (iets met broeken zwart proberen te verven in de wasmachine). Ik denk serieus dat Corona achter onze wasautomaat is ontstaan. Alles heb ik ontsmet. Toen de monteur kwiek voor de machine knielde had hij geen idee welke bacteriën hem bespaard zijn gebleven. Alsof het om het rad van fortuin ging, gaf hij een zwieper aan de trommel. Boos bonkte en gromde mijn bejaarde automaatje, terwijl de geknielde man opstond en zijn handen langs elkaar wreef. Hij haalde daarna met een dramatisch gebaar in slow motion zijn hand langs zijn hals. ‘Einde verhaal. De lagers zijn versleten’.
Goh.

Ja dat is balen. Maar een nieuw machientje haalt toch wel de Rob Geus in mij naar boven. Hoe lekker fris is dat. Harm zat al op Coolblue. ‘ Kijk, dit is de nummer 1, krijgt goede reviews, zullen we die doen?’.
Euh, hallo, hoe lang zijn wij nou getrouwd? De komende uren verdiepte ik me onder andere in koolborstelloze motors, geluidsniveaus en restvochtpercentages. Met elk verstreken uur zakte de moed me meer en meer in de schoenen. Was de ene wel heel energiezuinig, maar kwam de was er niet heel droog uit. Dus dan moet het daarna langer in de droger, hoe zuinig is dat? Ik wil alles; energiezuinig, snel, niet te duur, tussentijds was toevoegen, kurkdroog gecentrifugeerd, schoon is ook wel prettig en uitstellen lijkt me ineens ook superhandig. Oftewel, ik nam een abonnement op de Consumentenbond. Plus alle vergelijkingssites optimaal benut. Twijfel, twijfel, wat is nou de beste? Even ter info; de monteur was er ’s ochtends om 10 uur en ’s avonds om 20.30 uur zat ik verwilderd op de bank met een oververhitte iPad. Harm pakte zijn laptop en bestelde Coolblue’s nummer 1. Ik pinkte een traantje weg.

Coolblue mailde dat ze zaterdag tussen 10 en 11.00 uur zouden komen. Kwam niet heel lekker uit, want dan moest Harm naar de tandarts en zou ik ondertussen de lokale economie van Zaltbommel spekken. Om kwart voor 8 checkte ik Track & Trace en die gaf aan dat de blauwe mannetjes er tussen 8.45 en 9.45 uur zouden zijn. Harm was aan het sporten, dus ik stuurde hem een appje, omdat ze hem een kwartier van tevoren zouden bellen. Ik sprong onder de douche. In mijn hoofd zette ik de planning uit. Wanneer de mannen mijn oude wasmaatje naar beneden zouden sjouwen, kon ik mooi de zwarte lekbak een sopje geven, dan kon de nieuwe machine daar helemaal schoon in. Daar hou ik van, dingen gestructureerd aanpakken. Ik stond me net af te vragen of die mannen tijd hadden voor koffie en of ik de muur achter de wasmachine nog even snel zou verven, toen Lina vanaf beneden riep ‘ Mam, je wasmachine is er’. Haha, heel leuk. Ik stond me net af te drogen, toen ik toch echt zware werkschoenen op mijn trap hoorde.

Mijn kleding lag nog in de slaapkamer en de badkamer is naast de wasmachine-kast. Hmm, dit had ik niet opgenomen in mijn planning. Terwijl mijn oude wasmachine naar beneden werd getild, legde ik mijn oor op de deur, om te horen of alle mannen weg waren. Ik tuimelde bijna naar buiten toen Luc de deur open trok. ‘Mam, mag ik Playstationnen?’ Ik sleurde hem aan zijn badjas naar binnen ‘ psst Luc, staat er nog een man op de gang?’
Zware mannenstem bij de deur ‘jongetje, is je moeder soms ook thuis?’.
‘ Ik ben hier’, piepte ik, ‘maar ik heb net gedoucht en mijn slaapkamer is achteraan de gang’.
Gelach. Gestommel. ‘Ik zit in de kast’, hoorde ik gesmoord. Met mijn hoofd om het hoekje concludeerde ik dat de Coolblue held zich inderdaad had opgesloten in onze krappe wasmachine-kast. Sprintje getrokken. Mezelf verbaasd met een aankleed-record van 30 seconde.
Inmiddels kwamen 2 andere mannen mijn hagelwitte spiksplinternieuwe wasmonster naar boven sjouwen. Ik was net op tijd om te zien hoe ze hem in mijn gore zwarte lekbak plaatsten…

Hij werd op zijn plek geschoven, aangesloten en in 1 minuut legde de koene Coolblue ridder uit dat hij nu een katoenen snelwasje zou draaien om het vet van de rubbers weg te spoelen. Huphuphup. Kind kan de was doen. Nou, geen idee hoe hij het deed, maar ik moest me alleen maar inhouden om geen buiging voor hem te maken. Binnen een kwartiertje hadden ze dit gepiept. Precies volgens planning. Zij wel…

(PS. Helaas lekt de machine en komen ze hem morgen omruilen. Maar ik ben voorbereid. Ik zit vanaf 7 uur gedoucht en met een emmer sop naast mijn lekbak op ze te wachten!)