Platvoet met zijn sexy knobbels

Al jaren heb ik knellende kleinzerige minibultige teentjes. Ze voelen zich in elke schoen onderdrukt. Ze staan aan de zijlijn en proberen zich te schikken als ze in de knel komen. En dit gebeurt dagelijks. Ik dacht dat ik de verkeerde schoenen koos, maar plat, met hak of ballerina, het maakt niet uit. Soms drukken ze terug en kun je de vorm in mijn leren laars uittekenen. Ik ben er klaar mee. Nu mijn linkerteentje standaard pijn blijft doen, maak ik toch maar een afspraak met mijn lieve dokter. Ik verzamel nog wat pijnpunten om te bespreken, maar besluit dat deze teentjes de dokters volle aandacht verdienen.

Omdat ik na drie kwartier wachten pas geholpen word, praat ik extra snel in de behandelkamer. Ik verwacht dat hij me uitlacht. En in mijn gedachten kan kijken en ziet dat ik al data aan het prikken ben, om de uitstekende botjes van mijn teentjes te laten afschaven. Misschien handig als ik dat in de zomer doe, dan kan ik slippers aan. Zal ik dan nog wel kunnen autorijden? Maar dan kan ik vast niet naar het strand. Wellicht kan ik in de tuin blijven liggen. Onder een parasol, met mijn voetjes in de schaduw. Terwijl mij drinken en een tijdschrift worden aangereikt door mijn lieftallige gezin. De dokter haalt me uit mijn dagdroom. Of ik op de behandeltafel wil gaan zitten.

Voor dit bezoekje heb ik uiterst makkelijke ballerinaatjes aangetrokken en ik wip ze snel uit. En moet op een bankje voor hem gaan staan. Hij begint over mijn korte spieren aan de buitenkant van mijn voet, waardoor het teentje zich opkrult. Hij doet het in het extreme voor en ik vind mijn teen ineens zo schattig. Net een pasgeboren konijntje zonder pluis. Ik moet me bedwingen er niet mee te gaan knuffelen. De dokter gaat verder met drukken en trekken. Aan mijn tenen welteverstaan. De voorkant van mijn voeten is vrij breed en hij concludeert ‘pes planovalgus’, oftewel platvoeten. Nou zijn mijn voeten al niet de meest aantrekkelijkste lichaamsdelen, maar door ze tot platvoeten te bombarderen, maakt hij ze wel helemaal a-sexy.

Hij verklaart de druk op de kleine teentjes en constateert een slijmbeursontsteking op de linker. Klopt, die voel ik zelfs ’s nachts bonken. En dan heb ik toch echt geen schoenen aan. Het is dan alsof er een kabouter met harde puntmuts onder mijn huid zit, die zijn weg naar buiten probeert te graven en stoten. En geen genade kent. Ik vraag de dokter wat ik ertegen kan doen. Hij kijkt mij eens aan en ziet (in zijn ogen) een ijdel meisje (ja, ik zie mezelf nog graag als meisje). ‘Dat wordt jezussandalen dragen’, lacht hij. Ik mompel wat en hij geeft aan dat een opengeknipte likdoornpleister misschien kan helpen bij de pijnlijke druk. Nog zo’n lekker sexy woord ‘likdoorn’. Ik ben goed bezig. Maar we zijn nog niet klaar met het lijstje om van mijn voeten echte lelijke knakkers te maken.

Hij duwt tegen de uiteinden van mijn tenen en vraagt of ik rook. Snel zeg ik ‘nee’.  En voel bijna de behoefte om mijn zwarte rotte tanden, de gele eeltplekken op mijn vingers en grauwe huid te verbergen. Maar dan bedenk ik me, dat ik ook echt niet rook. Waarom ik dan schuldbewust ‘echt niet, nog nooit gedaan’ zeg? Dat klopt namelijk niet. Ik heb het wel ooit geprobeerd, 15 jaar geleden (toen ik nog echt een meisje was). Maar ik vond het vies. En aangezien ik elke dag van mijn ouders een overschot van nicotinerook binnenkreeg, kon ik mijn portie wel aan fikkie geven.

De dokter kon gelukkig niet echt in mijn hoofd kijken en zag mijn hersenspinsels niet. Wel ‘perniones’ en bij het uitspreken van dat woord, gingen mijn hersens weer op volle toeren. Zouden het schimmeltenen of verrotte kalknagels betekenen? Waarom heb ik dat nooit gemerkt? Ik kijk nog eens goed terwijl hij de topjes van mijn teentjes induwt. Wintertenen, verklaart de dokter (pfiew). En handen, want die checkte hij gelijk ook maar even. Ik gaf aan dat ze het inderdaad bijna altijd koud hebben. Hij lachte weer ‘jij bent de eerste die ik als doktersadvies geef, dat je Uggs mág dragen’. Grappige man, mijn dokter. Ik loop thuis inderdaad standaard op nepUggs, de echte heb ik ooit 5 minuten gehad, maar die knelden (…) en heb ik via Marktplaats verkocht. Vond ze nog duur ook. Binnenshuis volstaan de neppers van de blokker van 8,- ook prima. Buitenshuis loop ik tot in de lente met mijn moonboots. En op zaak heb ik zo vaak pijnlijke koude vingers gehad, dat ik daar wel eens met handschoentjes heb zitten typen.

Wat kan ik er tegen doen, dokter? Als je er veel last van hebt, kan ik pillen voorschrijven. Daar haak ik af. En aan mijn platvoetjes? Als je daar veel last van hebt, kun je zooltjes laten maken. Ik zie hem kijken ‘dat doet ze nooit, mevrouwtje ijdeltuit’. Tot zijn verbazing zeg ik ja. Graag zelfs. Ik ben er klaar mee, met die kutkabouters. Dat zei ik niet helemaal zo, maar de strekking werd hem duidelijk. En zo schreef hij een verwijsbriefje voor de podotherapeut. Hoe sexy is dat?