Kerst

Kerst. Waar draait dat eigenlijk om? Lina denkt om de cadeautjes. Toen ze nog geen bergen onder de boom zag liggen vroeg ze beteuterd ‘vieren we dan geen kerst?’. Ik probeerde haar wat normen en waarden mee te geven. Maar dat viel niet mee. Het is vast ooit begonnen met een kind in een kribbeke ergens in een schuur. Later is daar lekker commercieel nog een dag aan vast geplakt.

Ik vind het zelf ook dubbel. Ik geloof niet. Niet in God tenminste. Sorry pap, ik vond je verhalen vroeger rond kersttijd wel prachtig. Waar mijn broer en ik ruzie om maakten, op welk bed het werd voorgelezen. Een mooie traditie. Ik herinner me ook mijn moeder die konijn, kalkoen of gourmet voorbereidde. Ondertussen het huis en gezin ook nog gladstreek. De stress die dat opleverde. Maar ook de gezelligheid, van allemaal bij elkaar. Omdat mijn moeder op een gegeven moment tabak had van 2 dagen alleen in de keuken staan, gingen we op een gegeven moment 1 van de 2 dagen uit eten. We kregen dan een cadeautje, zodat we zoet zouden zijn. Ik weet het nog precies. Ook de grote schnitzels, waar ik na een muizenhapje, de lap op mijn vaders bord schoof. En als mijn broer het ook niet op kreeg, zat mijn vader een driedubbeldekker aan vlees naar binnen te werken. Terwijl hij eigenlijk nog vol zat van de dag ervoor.

Op latere leeftijd heb ik kerst ook weleens helemaal alleen gevierd. Met Harm zijn komst, kreeg ik er ook een vriendengroep bij. Traditie was om op kerstavond met z’n allen te eten. Eerst bij Harm in de schuur en later bij ons thuis, met z’n allen aan tafel. Heel gezellig. De dag erna deden we dat nog eens dunnetjes over voor familie, om vervolgens 2^e kerstdag nog een brunch mee te pakken en bijna rollend het nieuwe jaar in te gaan. Later combineerden we onze 2 gezinnen en zaten we met 3 gourmetstellen aan tafel. Met 3 verlengsnoeren en een groepenkast die dat niet trok. En ik dus ook niet. Dus lasten we een dag voor het gezin in.

Dan komt het er ook wel eens op neer dat Lina niet bij ons is die dag. Zoals vandaag. Dan zet ik rustig een wasje aan. Het ging Harm te ver dat ik de tafel zou gaan schuren. Maar het voelt toch een beetje als een gewone zondag. Maar we ontbijten lekker met een vers gemaakte smoothie. Luc gaat lekker in bad en is helemaal gelukkig dat hij in zijn hemd mag lopen. Gaat lekker voor de open haard liggen, kijkt met ons kerstfilmpjes van Mickey Mouse en krijgt eens een extra chocolaatje. Onze nudist trekt ook zijn hemd uit en maakt een Nijntje puzzel. Gewoon alles totaal ontspannen. En wij kijken ook nog een romantische komedie.  Veel leuker dan de ‘All you need is love kerstspecial’ van gisteravond die eigenlijk helemaal niet zo special is. Elk jaar zie je dezelfde trucs die Robert uithaalt. Iemand aanspreken in het publiek en dan pas later de geliefde ‘ineens’ tevoorschijn toveren. Gisteren zagen we een ouder echtpaar hun schoonzoon voor het eerst ontmoeten. In hun badjas! Of eigenlijk die van de spa, die het programma sponsorde. Gelukkig waren ze echt compleet verrast, wisten nergens wat van, maar hadden wel hun onderbroek aan onder hun badjas. Meneer ging er namelijk eens lekker wijdbeens voor zitten. Spontaan besloot ik deze traditie te stoppen. Waarom ‘moet’ je dit elk jaar op kerstavond kijken?

Echte tradities vind ik wel fijn. Dit jaar wordt dat dan op de dag na kerst. 3^e Kerstdag klinkt eigenlijk helemaal te erg. Maar dan is Lientje weer lekker thuis. Ontbijten we heel uitgebreid, pakken we de cadeautjes uit (want uiteraard is die berg er toch weer gekomen), kaarsjes aan en relaxen. Met een spelletje, kerstfilmpje en marshmallows roosteren in de open haard. Heerlijk. Maar morgenochtend gaan we Lientje eerst ophalen. Dan gaan we brunchen bij mijn schoonouders en ’s avonds gourmetten bij mijn vader. Dat hebben we een beetje door zijn strot geduwd. Maar we waren er een beetje klaar mee, dat het elk jaar bij ons was. Dit klinkt heel onaardig en helemaal niet als een kerstgedachte. Maar hé, ik kreeg flashbacks van mijn jeugd en liep net zo gestrest door het huis als mijn moeder. Zitten er geen remsporen meer in de pot, heb ik wel het goede bier in huis gehaald, de hele dag eten voorbereiden en dan klaar zijn om 14.00 uur, terwijl iedereen uiteindelijk pas rond 15.30 uur binnenkomt.

Gelukkig vindt mijn vader het allemaal prima. Hij haalt het vlees en de drank (wat drinken jullie? Shrek sap? Dat verkopen ze niet bij de Hoogvliet. Geeft niet pap, water is ook prima). Mijn moeder ontfermt zich over de rijst, ei, pannekoekmengsel en groenten. Allemaal zelf gesneden. Waarbij ik hoop dat ze dat eens achterwege laat en lekker meeneemt naar pap. Snijden we het met z’n allen. Hebben we al eens eerder gedaan. Supergezellig en dan zo gepiept. Terwijl ik het typ, begin ik erachter te komen waar de kerst (voor mij) om draait. Samen.

Samen met ons eigen gezin. Samen met de familie. Maar ook gewoon samen. Ik wens jullie allemaal hele fijne dagen. Samen!