Saté

Bij voorbaat sorry, maar Harm is er niet en ik moet toch mijn frustraties kwijt. Heb je geen zin in een ranzig verhaal, stop dan hier met lezen.

Hoe mijn ochtend begon; Lina klopt haar schoenen uit in de gang, ik roep of ze dat niet buiten kan doen. Stampvoetend komt ze de keuken in ‘Waarom?’. Ik wil het niet binnen hebben, doe het lekker buiten. ‘Maar ik doe het boven de mat’, Lina, dat is nog steeds binnen, ga naar buiten.

Nu komt het mooiste antwoord van deze ochtend: ‘Ja, maar er zit hondenpoep aan’. Mijn antwoord? Tuurlijk, waarom doe je het dan niet gewoon boven je kussen? Sarcasme begrijpt ze helaas nog niet. Goed, na een dag werken en boodschappen doen, verzoek ik mijn liefhebbende dochter haar klus af te maken, met een satéprikker (wie heeft hier geen herinneringen aan ;-)). Buiten wel te verstaan.

Als ik klaar ben met boodschappen opruimen, draai ik me om…wat zie ik op mijn aanrecht…een hele dubieuze sáteprikker…

Bedankt voor het aanhoren/lezen van mijn verhaal. Het lucht op en het scheelt Harm weer bij thuiskomst. Ook bedankt namens hem. Ik ga nu mijn aanrecht verder ontsmetten…