Shop…nop

Nee, het is geen 1-april-grap; ik heb geprobeerd om een maand niks leuks te kopen. Eens kijken hoe het me is vergaan:

Elke dag voel ik de drang om wat te kopen. Of het nou gaat om nagellak, kleding, accessoires, tijdschriften, maakt niet uit. Mijn pinpas brandt in mijn portemonnee. Mijn iDeal en PayPal account overleggen om te staken. Hangen tegen een burn-out aan. Het is gewoon verslavend. Maar toen ik afgelopen week 3 nieuwe spijkerbroeken in mijn kast probeerde te leggen, dacht ik wel even; hoeveel kun je er hebben. Naar mijn mening nooit genoeg. Ik draag ze immers elke dag en ze zijn niet duur. En zo vergoelijk ik dus alles voor mezelf. En nu is het klaar. Ik ga proberen een maand niks voor mezelf te kopen. Geen lippenrommel, kleding, tijdschriften, action meuk, niks, noppes, nada. Ik kan dit. Ik ga het niet proberen, ik ga het gewoon doen!

Dag 1    
Had ik dit nou maar een maand eerder bedacht. Februari scheelt weer 2 dagen. En Harm helpt ook niet mee door te mailen dat de Sting een webshop opent. Fijntjes merkt hij op ‘toch jammer, dat je nu een maand niks mag kopen’. Maar ik laat me niet opjutten. Ik ga dit volhouden. Ik ben sterker dan mijn verslaving. Alhoewel ik gisteren wel nog met een lijstje Zaltbommel in ben gegaan en de avond ervoor een enorm pakket bij H&M heb besteld. Voorkopen en valsspelen noemt Harm het. Ik denk daar anders over. 10% korting moet je niet laten lopen en straks is het ineens lente en dan moeten die kinderen (en ik achum) wel iets hebben om aan te trekken. Hij keek me meewarig aan.

Alles blijkt te triggeren om te kopen. Ik ben bezig met het verven van de slaapkamerkast en wil ineens een nieuw bed. Frisse gordijnen erbij, alles anders. Zit ik later achter de laptop, zit mijn mailbox vol met leuke aanbiedingen. Alsof The Body Shop gewoon ruikt dat ik die lekkere bodybutter nu niet ga kopen terwijl hij in de aanbieding is. Misschien moet ik deze mails allemaal ongelezen verwijderen. Anders red ik het nooit…

Nadat ik dit schreef, ontdekte ik ineens een mail van Clinique Nederland in mijn mailbox, dat ik een Chubby Stick Intense heb gewonnen. Whoehoe. Niks uitgegeven en wel een lipgloss rijker. Zo sluit ik mijn eerste dag van het experiment goed af.

Dag 2
Het is zaterdag en ik heb een hoop boodschappen gehaald. Ik ben sterk geweest en heb geen tijdschriften gekocht. Bij thuiskomst brengt de buurman mijn H&M pakket. Dat is snel. Voelt toch wel een beetje als smokkelen dit. Maar de helft van het enorme pakket is voor mij bestemd. Na een eerlijke pas-sessie (heb ik het echt nodig? Nee, écht nodig), hou ik niks voor mezelf. Het meeste viel gewoon tegen eerlijk gezegd. Maar Lina is helemaal in haar nopjes met het begin van haar zomercollectie. En Luc trekt de rest van de middag zijn gympjes niet meer uit.

Dag 5
Omdat we aan het klussen zijn bij mijn vader thuis, kom ik niet veel in de buurt van de winkels. Vandaag gingen we samen verf uitzoeken bij de Gamma. Maar zelfs in een bouwmarkt kan ik mezelf verliezen. Ik zie kussens, nieuwe kleuren op de muur en lampen. Maar ik focus me op de verf voor papa. Toch voel ik me licht huppelen als ik een fitting aanschaf voor mijn nieuwe (oude) lamp. Het voelt gewoon fijn om een muntstuk uit mijn portemonnee te halen. Bij de kassa geef ik mezelf een tik op de vingers, als ik naar de balisto’s grijp. Niet nodig. Als we aan het einde van de dag thuis aankomen, klim ik met bibberende knietjes de wiebelende ladder (van 5 meter) op en sluit de lamp aan. Met mijn nieuwe fitting. Ik weet niet of ik, of de nieuwe lamp meer straal. Als cadeautje belt de buurvrouw aan met een pakketje. Mijn haarproducten, die ik 2 weken geleden al had besteld. Een kleine domper krijg ik op Facebook. Ik zie dat aankomende donderdag de nieuwe editie van Wonen Landelijke Stijl in de winkel ligt. Ons huis staat hier in. Is dit iets leuks voor mezelf, of gewoon noodzakelijk?

Dag 7
Na een ochtendje klussen, door naar de IKEA. Ik heb de stellingaksten gehaald die ik nodig heb en nog wat nuttige zaken. De nieuwe kussenhoesjes beschouw ik ook maar even als nuttig. Op weg naar huis nog even een pitstop gemaakt in Zaltbommel. De Chubby Stick kleuren getest van Clinique en niks gekocht. Voelde niet goed. Wel kijken en niet kopen. Ik hoopte mijn door mijn man goedgekeurde slag te slaan bij de boekhandel, met het tijdschrift waar ons huis in staat. Twee boekhandels verder en nog geen tasje in mijn hand.

Dag 9
Gisteren een nalevering van de H&M ontvangen. 1 shirtje voor mij en meer voor de kinderen. Gisteren nog steeds geen nieuwe uitgave van Wonen Landelijke Stijl bij de supermarkt in Brakel. Vandaag meer geluk! Mijn normaal gekochte tijdschriftenpakketten keken me ook glanzend aan. Ik keek droevig terug. Van Harm mocht ik op zijn kosten wel een pakket kopen. Maar dat voelt zwak. Dus ik ga gauw afrekenen. Thuis ligt de nieuwe Ariadne in de bus. Toch fijn, zo’n abonnement.

Dag 11
Ik had me eigenlijk voorgenomen om geen foldertjes door te nemen, maar ach wat kan het voor kwaad? Ik heb ook eigenlijk niks dringend nodig. Totdat ik in het Bruna foldertje stuit op de Glamour, zij hebben 23 maart weer een National Glamour Day. Lees: 20% Korting op heel veel merken. Ahhhhhhhh, dit heb ik verkeerd gepland.

Dag 16
Ik heb nieuwe lenzen nodig en ga toch ook maar eens kijken voor een nieuwe bril. Een model waar ik wel de straat mee op durf te gaan. Zodra ik de parkeergarage inrijd begint het al te kriebelen. Ik voel dat de winkels in de buurt zijn. Ik ruik het bijna. Zucht. Dit noemen ze nou de kat op het spek binden. Lina is mee en we gaan gauw Specsavers binnen. Mijn lenzen moeten uit en dan worden mijn ogen opgemeten. Over een half uur moet ik terugkomen. Dan worden ze nog een keer nagemeten. Dat betekent mijn bril op. Heel onwennig. Maar ik vergeet dit algauw als we de Wibra instappen. Een onbedwingbare drang komt naar boven. Ik zie kleine prijsjes en mijn mandje raakt voller en voller. Met 6 flexibele snijplanken (ik dacht dat er maar 1 in een verpakking zat, echt), 12 rollen lint (handig voor Hart & Huis), bakpapier, sokken en ondergoed voor Luc, shirtjes die hij op de crèche kan dragen en Lina komt aanzetten met 2 paar leuke oorbellen. Voor maar 1 euro per stuk. En toen ging ik voor gaas. Ik wilde ook een paar en ik legde ze snel onderop het mandje. Gauw naar de kassa, anders verlies ik mezelf. En dat in de Wibra. Ik word gewoon zo ongelofelijk hebberig van winkels als Action, Zeeman en Wibra. Zo goedkoop, daar ga ik van schuimbekken.

Lina heeft nog lekker lang rondgestruind in twee speelgoedwinkels en wat leuks uitgezocht voor haar mooie rapport. Eenmaal weer terug bij Specsavers, nog wat brillen gepast. Ze zijn enorm groot op mijn Sidonia-gezicht. Jammer. Ook blijken mijn lenzen (uiteraard) niet op voorraad. Moet ik volgende week voor terugkomen. Dan is het National Glamour (=Shopping) Day… Alsof ze het erom doen. Bah. Dat verdient een gebakje. Met Lientje lekker uitgebreid geluncht en afgesloten met gebak bij de Hema. Daar zocht ze alvast een nieuwe bikini uit, met zwemrokje. Die had ze namelijk écht nodig (goh, wie hoor ik hier nou praten??), want dan kon ze zeemeermin spelen. Zo redeneer ik ook constant. Niet het zeemeermin gedeelte, maar ‘ik heb dit of dat écht nodig, want…(vrij in te vullen)’.

Dag 18
De berg met folders ligt thuis op me te wachten. Het is weer lente en de marketeers weten dat we dan voorjaarsschoonmaak houden. In huis moet alles anders en fris en zo ook in onze garderobe. Want er hangt niks leuks in de kast. En als klap op de vuurpijl een dik foldertje van het prijzencircus. Ik hou hem toch even apart. Bij het bladeren in het kruidvat boekje, valt mijn oog op gratis cadeaus. Ik zie het tijdschrift 100%NL. Een tijdschrift is een tijdschrift en ik geef er geen geld aan uit, dus is het legaal. Ik weet niet hoe snel ik mijn voordeelkaart erbij moet pakken.

Dag 19
Vandaag heb ik vrij genomen om inkopen te doen voor mijn webwinkel www.hartenhuis.nl (even reclame maken haha). Ik ben er al vroeg en het voelt bevrijdend om gewoon alles in mijn winkelwagen te kunnen gooien. Tot ik ineens 5 armbandjes in mijn karretje zie liggen. Die verkoop ik helemaal niet. Maar heb er eentje aan mezelf toebedeeld en de rest om weg te geven. Dat vind ik ook altijd fijn, dus vooruit, laat maar liggen. Dan zie ik mezelf een sjaaltje betasten. Leuk, van kant. Hop in de wagen. Maar bij de kassa bedenk ik me. Dit is niet de afspraak. En hoeveel sjaaltjes heb ik al (die ik zelden draag…). Mijn koopverslaafde ik roept in mijn ene oor ‘hij is echt heeeeel goedkoop, kun je niet laten liggen’. Het engeltje op mijn andere schouder wil wereldvrede. En daarnaast, dat ik me aan mijn afspraak hou en geen nutteloze spullen aanschaf. Braaf leg ik hem terug. Ik verschuif wat kussenhoesjes over de armbanden en geef mijn koopverslaafde ik een knipoog.

Winkelen is hard werken. Misschien was het ook niet verstandig om hakken aan te trekken. Zie je nou, dat ik platte laarzen nodig heb. Maar die mag ik nu dus niet kopen. Mijn voetjes ontspannen in de auto. Na een uur staan we bij de volgende uitdaging. De Albert Heijn. Voor de wekelijkse boodschappen. Ik moet gewoon even langs het tijdschriftenschap. Ik scan de koppen van de magazines en daarbij dus ook de actie ‘20% korting op vele tijdschriften’. Aaaarrrrggghhhh

Dag 23
Tijd om mijn lenzen op te halen. En met Lientje voor een zomerjas te kijken. Ze wil ook nog domino halen en kijk toe hoe ze gelukzalig haar speelgoed in laat pakken. Dat deed ik vroeger ook, om het er vervolgens thuis in een ruk af te trekken. Terwijl Lina dolblij rondhuppelt (het is besmettelijk denk ik), bevoel ik tassen en aai ik kledingstukken in het voorbijgaan. Wat een vrolijke pasteltinten. Zucht, nog even volhouden. Met tassen vol (kleding voor de kinderen) gaan we terug naar huis. Normaliter hadden er ook vele tasjes voor mezelf bijgezeten, aangezien het National-Fucking-NOT-shoppingday is. Maar het is me gelukt en ben trots. Klap ik mijn laptop open, staat mijn mailbox ook vol met de 20% kortingsactie. Online te besteden. Misschien beter als ik mijn laptop nu maar dichtklap…

Dag 24
De laatste nachten heb ik last van ontwenningsverschijnselen denk ik. Ik kan niet slapen en lig te rillen in mijn bed. Maar dit kan ook van de kou zijn, het vriest nogal. We zullen het nooit weten, haha.

Het is zondag en er komen vrienden op visite. Gezellig! Bij het weggaan geef ik ze nog een tas met tijdschriften mee. En voila, mijn vriendin toverde de Flair van afgelopen week uit haar tas. Ze had hem uit, of ik hem misschien…? Ze kon haar zin niet eens afmaken, ik vloog haar om de hals, alsof ze me een zeldzaam gouden muntstuk voorhield. Het was misschien een beetje overdreven, maar wel oprecht. In bed met oorwarmers, wanten en joggingbroek las ik mijn kostbare tijdschriftje. Ik kreeg het langzaam weer warm…

Dag 30
Ik was helemaal vergeten dat ik van de week een lippenbalsem heb besteld, toen ik een boek kocht bij Bol.com. Geen leuk boek, dus toegestaan. De lippenbalsem is een grijs gebied. Ik had de laatste dagen zulke droge lippen van de kou, dat ik hem moeiteloos naar mijn winkelmandje sleepte. Hij werkt trouwens goed.

Vandaag gaan we naar het concert van Mumford and Sons in Amsterdam. Wel zo leuk als je van tevoren nog even de stad in duikt. Normaliter. Niet als je zo’n stom experiment bent begonnen. Bij de Abercrombie & Fitch stonden 2 hele lange rijen om naar binnen te komen, dus dat was makkelijk om daar niks te kopen. Maar als ik elders een geweldig jasje aan heb, herinnert Harm me fijntjes dat de maand nog niet voorbij is. Ik hang hem boos (op wie eigenlijk?) terug en neem me voor om hem over 2 dagen gewoon online te bestellen. Lekker puh.

Eindoordeel
De vraag en de conclusie, of het me gelukt is? Grotendeels, want ik heb tussendoor wel wat pakketten ontvangen, 1 armbandje, 1 paar oorbellen, 1 lippenbalsem en 1 tijdschrift (maar daar stond ons huis in) gekocht. Dit is een fractie van wat ik normaal (voor mezelf) koop in een maand. Maar de leegte die overbleef, heb ik overgecompenseerd voor de kinderen. (Ik wacht nu ook met smart op de kinderbijslag). Ik vond het toch best moeilijk en moet gewoon eerlijk zijn, ik ben materialistisch. Klinkt zo negatief, maar ik hou gewoon van kopen/geld uitgeven.

En als je alles zo leest, zou je denken dat ik daar alleen maar aan kan denken. Maar zo’n leeghoofd ben ik nog net niet. Zo heb ik deze maand 30 minihartjes gemaakt voor een moeder die moest bevallen van haar zoontje van 23 weken, terwijl ze wist dat hij niet zou leven. En ze al een zoontje en broertje had verloren. Dan besef je wel weer even waar het in het leven om draait. En knuffel je je kinderen een keer extra. Maar de pest is, dat ik mijn emoties normaliter omzet in kopen. Heb ik hard gewerkt? Verdien ik een tijdschrift (of drie). Ben ik teleurgesteld of verdrietig, dan vrolijk ik mezelf (even) op met nieuwe kleding. Ben ik blij, dan hoort daar een passende (nieuwe) lipgloss bij. En ga zo maar door. Daar heb ik deze maand dus van af moeten kicken. En die leegte vulde ik in het begin op met chocola. Maar toen ik er misselijk van werd en het begon op te boeren, denk ik dat ik mijn max aan cacao wel had bereikt.

En heb ik geld over? Ook dat niet. De kinderen hebben daarentegen voor 3 zomers aan kleding in de kast. Heb ik er iets van geleerd of mee bereikt? Ik wou dat ik volmondig ‘ja’ kon zeggen. Het enige wat het me heeft laten inzien, is dat ik het dus wel kan en misschien dat ik voortaan iets meer nadenk, voordat ik het in mijn mandje gooi. Maar ik ben wel trots, dat ik het er zo goed vanaf heb gebracht.

Dat verdient wel iets nieuws   😉