Gezond eten. Lekker?

Ik heb er een haat-liefde verhouding mee. Met eten. Veel mensen zeggen ‘ik hou echt van lekker eten’. Een beetje een inkopper, want niemand zegt ‘ik ben gek op vies voedsel’. Maar wat is lekker eten? Ik lust niet alles. Een kleine opsomming van producten die ik niet graag op mijn bord vind; paprika, alle kolen (behalve bloem- en boerenkool), champignons, grote hompen vlees, gehakt, zalm, tonijn, krenten, ananas, kipsaté, witlof, sushi, asperges en ga zo maar door. Soms fantaseer ik met Lina mee als ze snoepjesland in haar hoofd vormgeeft. Waar alles is omgedraaid. Groente en fruit zijn ongezond en snoep, koek en chips heel gezond. Gelukkig lust mijn meisje meer dan haar moeder en eet ze vooralsnog wat ik haar voorschotel. Ik hou wel rekening met haar, we eten courgette en tomaat alleen als zij er niet is. Dat scheelt weer één piepend kind aan tafel.

Ik was er vroeger namelijk zo een. Dan vroeg ik bij thuiskomst wat we aten en kon gerust chagrijnig worden als het niks lekkers was. En mijn moeder kan echt lekker koken, maar ik lust gewoon niet alles. Dus dat mondde vaak uit in een gezellige sfeer. Iedereen at, behalve Joyce. Die nam soms een muizenhapje en moest zonder toetje na het eten naar bed. Misschien dat ik daarom nu zo gek ben op toetjes. Ik ben sowieso gek op zoetigheid, met name chocolade en koekjes. Of een combinatie daarvan. Gouden duo volgens mij. En Chips gaat er ook zonder moeite in. Lekker met een natte vinger de laatste restjes van de bodem pulken. Gezond is het niet.

Dus probeer ik weleens te minderen. Dat vinden mensen raar, omdat ik slank ben. Maar ook bij mij proberen de nibbits in mij, zich over mijn broekrand heen te wurmen. Ik word daar een beetje onpasselijk van. Het zit ook niet heel relaxed. En is dus niet goed. Dus probeer ik daar gezond eten tegenover te stellen. En eet ik normaliter ’s ochtends biologische muesli, met soja yoghurt, goji bessen, lijnzaad, chia zaad en fruit. Dit kan appel, granaatappelpitjes, banaan, framboos of aardbeien zijn. Soms nog wat noten erdoorheen en ik voel me echt übergezond. Sowieso is ontbijt de belangrijkste maaltijd van de dag. Dus hier investeer ik in. Tussen de middag eet ik gewoon normaal (2 bruine boterhammen, eentje met worst of kaas en eentje met ontbijtkoek, speculaas of pasta). Als tussendoortjes pak ik een koekje of fruit.

Ik heb niet altijd zin in fruit. Het is vaak een moetje. Vroeger at ik het volgens mij weinig. Het enige wat ik me herinner is dat mijn broertje en ik een sinaasappel moesten eten. Of er nou sap in zat of niet. Dan zat je een kwartier te kauwen op een uitgedroogd velletje. Mijn moeder gaf dat na een paar jaar op. Ik geloof ook dat ze gek werd van mijn geveinsde kokhalsmomenten. Ik heb sindsdien nooit meer een sinaasappel gegeten. Ik drink het alleen nog. Verder lust ik wel bananen, aardbeien, frambozen, druiven, meloen en peer. Kiwi pak ik alleen als ik voel dat er een verkoudheid op de loer ligt. Alsof ik met 1x een vitamine-C-shot mijn snotsluizen barricadeer. Ik pak toch het vaakste een appel denk ik.

Maar na het eten van een appel heb je zo’n ranzige smaak in je mond. Dat kun je het beste tegengaan met chocola ofzo. En als er dan op mijn werk paaseitjes, chocotoffs en M&M’s naar me kijken, ga ik voor de bijl. En omdat het zielig is als ze met elkaar moeten concurreren, eet ik gewoon van alles wat. Ik drink er wel veel (verse) groene thee bij. Dat helpt vast het vet weer af te drijven. Met een collegaatje wissel ik tips uit over gezonde voeding. Zo had ik al eens gelezen over Quinoa, een soort graankorreltje, wat je kunt eten in plaats van rijst of pasta. Wat koolhydraatarm en eiwitrijk is. Klinkt goed. Om lekker risotto mee te maken. Maar mijn collega had ook een lekkere Quinoa ontbijttip. Kook het in een beetje kokosmelk, af laten koelen en vermengen met banaan, walnoten en kaneel. Luc at niet heel zijn appel op, dus dat mikte ik er ook doorheen. Lekker hoor. Maar eigenlijk is alles lekker waar je kaneel overheen strooit.

De quinoa was alleen niet meer te krijgen bij de appie, maar wel bij een natuurwinkeltje. Daar word ik altijd erg hebberig. Dus toen ik de laatste keer Chiazaad kocht, vroeg ik of ze nog iets über gezonds voor me had, voor door de muesli. Ze kwam aan met een doosje Chlorella. Dit poeder is zuiverend (klinkt als chloor, dus lijkt logisch) en geeft energie. Klinkt goed. Bij het afrekenen bleek het potje zo duur, dat ik twijfelde of ik niet beter toch gewoon wat bleek door mijn ontbijt kon mixen. Maar ik moet er wat voor over hebben, om tegenwicht te bieden aan de chocola die door mijn bloed heen stroomt.

Dus de dag erna gooide ik alle zaden en de rest in een kom en pakte ik mijn nieuwe gezonde aanwinst. Een halve eetlepel moest ik hebben. Bij het openen van het potje viel de kleur van het poeder me al vies tegen. Het was mosgroen. Maar, groen is de kleur van gezonde dingen toch? Dus hop daar ging de theelepel. Wat verstuift die shit zeg. Alles onder. Maar wat erger was, heel mijn bak met lekkere muesli zag groen. Geloof me, het is alsof je naar een sloot kijkt, waar alg op drijft. Zo rook het ook. Ik kreeg de eerste hap gewoon niet doorgeslikt. Alsof er chocoladehaasjes in mijn keel deze prut terugduwden. Het smaakte naar grond. Wat een viezigheid. Maar ik ging stug door. Een halve bak verder, voelde ik me gewoon misselijk. Had ook het idee dat heel mijn tanden groen waren. Maar oh, wat voelde ik me gezond.

Ik vertelde het aan mijn collega en die gaf me de tip om het anders met 1 hap muesli te vermengen en neus dicht te knijpen. Goed idee. Harm warmde die avond iets op in de magnetron en de geur keerde mijn maag om. Alsof hij heel die pot Chlorella stond te koken. Ik besefte me dat ik de zalm rook en ineens wist ik de smaak van het groene poeder aan Harm te omschrijven. Alsof je met een blinddoek om, buiten op de aarde een verrotte vis moet opzoeken. En uitgraven. Met je mond. En die dan opeten. Krijg je een beeld? Maar met mijn gezondheid en het dure potje in mijn achterhoofd probeerde ik de volgende ochtend het poeder te vermengen met bananenkwark. Het liet zich niet heel makkelijk mengen en bij de grote lepel die ik innam, plakte het poeder aan mijn gehemelte. Ik nam nog meer happen kwark en een hap van mijn banaan. De rand om mijn banaan kleurde groen. Gatver, straks liep ik ook nog rond met een groene mond.

Maar, gezond en wel nam ik het potje mee naar de zaak. Mijn collega moest er ook aan geloven. En stond gelukkig volledig aan mijn kant. Het is gewoon ronduit vies. Ik dacht, dat het alweer aan mijn zeikerigheid rondom smaak en eten lag. Dit keer niet. Mijn andere collega vond het eruitzien zien als alg en het blijkt ook zoiets te zijn. Ik heb het thuis maar weer terug in de kast gezet. Voor als ik weer een sterk moment heb. En ik geloof ook in afwisseling. Dus eten we erg gevarieerd en vaak gezond. En omdat Lientje er niet is, eten wij courgettebootjes. Ook groen, maar echt heel lekker. En ’s avonds op de bank ga ik weer voor de bijl. Pombear chips en chocolade hazelnoten dansen in mijn buik. Ach, maak ik gewoon morgen weer een gezond ontbijtje…