Cursus opdracht

Zojuist heb ik de tweede opdracht van mijn cursus ‘Korte verhalen en romans schrijven’ doorgestuurd naar mijn leraar. Mijn eerste opdracht vond ik leuker. Deze maakte ik op het balkon van ons resort in Turkije.

Eén van de allerkortste verhalen uit de Nederlandse literaar is  Hulp van Herman Pieter de Boer:

‘Wat doe je nou, Jochem!’ riep Berend toen hij het huisje binnenkwam.
Jochem stond bovenop een stoel. Van de balk hing een dik touw met een strop. Daar had hij zijn kop in. ‘Dat zie je toch,’zei Jochem nijdig, ‘ik ga mezelf ophangen. Ik zie er geen gat meer in. Wil je me helpen? Schop die stoel dan weg.’
‘Waar leven is daar is hoop,’ zei Berend. ‘Kom op, waar gaat het nou helemaal om. Het is vast niks.’
‘Noem dat maar niks! Al mijn geld vergokt. Alleen maar schulden en niemand leent me geld.’
‘O, als dat het is,’ zei Berend, ‘dan wil ik je wel helpen.’ En hij schopte de stoel weg.

De opdracht: maak een wat langer verhaal tot aan de deur van Jochems huis, met al zijn bedenkingen en gewaarwordingen in ca 200 woorden. Tadaa, in 196 woorden mijn vervolg:

‘Zo, opgeruimd staat netjes’, denkt Berend terwijl hij Jochem ziet spartelen.
Jochem kijkt met uitpuilende ogen terug. Zijn krullen dansen wild om zijn knalrode hoofd. De handen van Jochem grijpen naar de strop.
‘Ggghhellpp’, gorgelt hij richting Berend.
Maar Berend heeft hem al geholpen. Twee keer op een dag wordt een beetje veel.
Berend sluit de deur van de woonkamer achter zich en stapt de hal in.
Het geluid verstomt. Fijn.
De standaard nieuwbouw woning van Jochem heeft uiteraard een mager halletje. Berend is dus met vier stappen bij de voordeur.
Hij heeft zijn hand al op de zilverkleurige klink, wanneer de deurbel gaat.
In een automatisme trekt Berend de deur open.
Flitsen verblinden zijn ogen.
‘Goooooeeeeeddeemorgen’, klinkt een wel hele bekende stem.
Met zijn hand boven zijn ogen kijkt Berend op. Recht in de lenzen van video- en filmcamera’s. Daarnaast een stralende Gaston met een ontzettend grote cheque in zijn handen.
Berend ziet dat het ongeloofwaardig hoge bedrag er met een dikke zwarte stift is opgeschreven.
Staat er echt 1 miljoen euro?
De cijfers dansen voor zijn ogen.
Gaston grijpt zijn trillende hand en zet al een voet over de drempel.
‘Bent u Jochem Myjer?’