Dom, onwetend of gewoon niet boeiend?

Kans maken op een column in Flair. Zal ik het proberen? Als kind schreef ik fantasieverhaaltjes. Tegenwoordig de realiteit, op mijn blog. Lekker uitgebreid. Nu maar 500 woorden, kijken of het me lukt.

Dom. Ik voel me vaak zo. Een dom schaap. Als ik er weer eens iets te snel uitflap, zonder na te denken. Of als ik mezelf buitensluit, met de sleutels nog in huis (voor de 2^e keer, hoezo stomme ezel). Of toen ik aan mijn man in Berlijn vroeg ‘als ze hier allemaal Duits praten, betekent dat, dat Berlijn dan bij Duitsland hoort?’. Het voelde niet heel snugger, dus ik fluisterde. We waren immers met een groep vrienden. Mijn man lachte zo hard, dat de Berlijnse muur bijna omviel en mijn vrienden ook. Van verbazing. Want dit meende ik toch niet. Toch wel. Best eerlijk om het hier dan ook gewoon toe te geven. Maar ik mis een topografisch gen. En een opleiding.

Die opleiding mis ik soms echt in de praktijk. Zoals laatst op mijn werk. Ik werd gevraagd voor een interne audit. Geen idee wat het inhield, maar ik accepteerde het vergaderverzoek. Ik ging er lekker voor zitten met een bak thee en keek nieuwsgierig naar de formulieren die mijn collega vasthield. Het bleken vragen, om te kijken hoe alles intern geregeld is. Kom maar op.

Vraag 1. Wat zijn KPI’s? Oh, wat was dat ook alweer. Klinkt als Okapi, zo’n dier wat een kruising is tussen giraf en zebra. Kijk dat weet ik dan weer wel. Maar zal nu niet bedoeld worden. Het klinkt zo bekend. Ik zeg dat het op het puntje van mijn tong ligt, maar het is niet eens in de buurt van mijn huig. Had ik nu maar een opleiding gevolgd, dan had ik een basis gehad om op terug te vallen. Ik ben ver gekomen met mijn creativiteit en hard werken. Maar al die afkortingen, formules en kreten zeggen me nu dus niks. Alhoewel ik KPI’s vast wel eens tijdens een meeting heb horen vallen. Ik brand mijn handen steeds meer om mijn theemok. Toch trekken ze wit weg. Ik schaam me. De eerste vraag al niet weten. Dat voorspelt weinig goeds.

Ik kijk mijn collega aan. Ze kijkt onverstoorbaar terug en stelt de vraag nog een keer ‘Je weet toch wel wat KPI’s zijn?’. Eigenlijk zegt ze nu dus dat ik dom ben, of niet? Ik zeg maar gewoon dat ik er niet op kan komen. Ze vertelde me wat het betekent; key performance indicators. Dat zei me nog geen drol. Bedoelt ze doelstellingen? Waarom zegt ze dat dan niet? Omdat KPI interessanter klinkt? Ik heb het net nog even opgezocht. In het Nederlands klinkt het al niet begrijpelijker; kritieke prestatie indicatoren. Na dit getypt te hebben, ben ik het alweer vergeten. Dat is misschien pas echt dom…

Maar bij al mijn domme acties, uitspraken en onwetendheid, zeg ik gewoon met een glimlach; ik heb andere kwaliteiten. Welke dat zijn, moet ik nog eens navragen. Misschien schrijven?